Isa sa mga pinakamatandang literature ng mundo ang Panitikan ng Persya.
Ito ay pinalamutian ng mga hiyas ng karunungan, sining at imahinasyon ng mga
Persiyano. Isa sa mga sikat na manunulat ng mga panahong iyon ay si Ferdowsi na
itinuring na pinakamaimpluwensya sa panitikan ng perysa. Isa sa kanyang akda
ang epikong “Si Rustam at Sohrab”.
Ang epikong ito ay tungkol kay Rustam na isang magiting na bayaning
ipinanganak na kasing laki ng leon. Nakilala niya si Prinsesa Tahmina na
kangyang minahal. Nagkaroon sila ng anak na nagngangalang Sohrab na hindi niya
nakita hanggang sa magkaroon ng digmaan at napatay niya si Sohrab. Huli na
nanng mapansin niya ang pulseras na suot ni Sohrab ay katulad ng kay Prinsesa
Tahmina na ibinigay niya. Saka lamang niya nalaman na anak niya pala ito. Hindi
man niya ginusto ang nangyari ngunit sadya namang malupit ang tadhana sa kanya.
Nakakalungkot para kay Rustam ang sinapit ng kanyang anak na si Sohrab
lalo na’t siya pa ang nakapatay ditto. Kahit sabihin pa na hindi naman niya
alam na anak niya ito, masakit pa rin para sa kanyang kalooban ang pangyayari.
Sayang at hindi man lang niya nakasama si Sohrab kahit sa sandaling panahon
pero kung hindi naman nangyari ang digmaang iyon, hindi nya rin malalaman na
may anak pala siya na katulad niya ay isa ring matapang at magiting na bayani.
